Ik zie regelmatig mensen om mij heen die heel hard werken, enorm betrokken zijn bij hun cliënten en altijd klaar staan voor de ander. De collega die je altijd kunt vragen om bij te springen en die makkelijk wat extra uren werkt als dat nodig is. Deze mensen zeggen snel ja tegen een ander en springen bij waar nodig. Ik noem ze 'de elastiekjes'; ze zijn heel flexibel, denken mee in oplossingen en zeggen niet snel nee, ze zijn makkelijk om op terug te vallen.. met 'een elastiekje' in je team is een roostergat of een client teveel op de wachtlijst niet lang een probleem..
Maarr... Juist omdat ze steeds klaar staan voor die ander en daarbij hun eigen grenzen en behoeften vaak volledig voorbij lopen zie ik dat juist deze groep mensen steeds weer op het randje van uitvallen zit..
Het gaat een paar maanden "goed" met ze; ze werken dan hard en redden zich wel .. vervolgens loopt het bekende emmertje over en moeten zij gedwongen een pas op de plaats maken en zich minstens een week of paar weken (gedeeltelijk) ziekmelden om weer op adem te komen. Regelmatig zie ik dit uitvallen rond ( net voor of net na) een geplande vakantie. Alsof die vakantie die komt hen doet beseffen dat het wel heel veel was afgelopen tijd en dat een periode vrij meer dan wenselijk is..
Of juist net na een vakantie - waarin ze beseffen dat de periode vakantie niet voldoende was om weer voldoende op te laden. Deze medewerkers melden zich dan vaak op advies van hun omgeving ( partner, vrienden, collega's) uiteindelijk toch ziek omdat het hen teveel is geworden. Ze zijn vervolgens een week of paar weken thuis, komen weer wat los van het werk en de werkdruk.
Misschien sneller dan gewenst gaan ze weer aan de slag want ze voelen zich verantwoordelijk voor hun cliënten en de werkdruk binnen het team die nu extra is door de gaten het rooster.
Vervolgens gaat het een periode "wel weer", en zitten ze al snel weer in het bekende en vertrouwde ritme van werken.. om vervolgens weer opnieuw in de valkuil van hard werken, grote betrokkenheid, extra werken, klaar staan voor anderen, je schuldig voelen over wachtlijsten en roostergaten etc te vallen. Waarna de hele riedel weer opnieuw start...
Omdat deze mensen de kern van het probleem niet aanpakken kan deze spiraal echt jaren door gaan:
Het is een spiraal van (over)leven van
crisis naar crisis geworden..
Herken je dit bij jezelf? En wil je dit graag doorbreken? Dat kan!
Als stress en burn-out coach kijk ik met jou naar het verhaal onder dit verhaal.
Wat maakt dat je steeds weer uit balans raakt?
En hoe kun je daar verandering in brengen zonder je eigenheid te verliezen?
Wat heb jij nodig om niet steeds uit te vallen ?
Het is een investering van een paar gesprekken waar je de rest van je leven baat bij hebt, niet alleen op je werk maar zeker ook daar buiten...